رفتار کودک در دندانپزشکی
برخی از کودکان در دندانپزشکی دارای روحیه ی آرام و بدون استرس می باشند درمان این کودکان در دندانپزشکی به راحتی انجام می گیرد و کودک بهترین همکاری را با دندانپزشک دارد .
برخی از آن ها نیز با دندانپزشک همکاری نمی کنند و نمی توان مانند کودکان کوچک تر از طریق صحبت کردن با آن ها راه درمان را پیش برد .برخی دیگر از کودکان دچار مشکلات خاصی از جمله عقب افتادگی می باشند که برخورد با آن ها تکنیک های خاص خود را دارد.گروهی از کودکان نیز هستند که توانایی ارتباط برقرار کردن را دارند اما به دلایلی همکاری لازم را انجام نمی دهند .
رفتار کنترل شده
کودکان کوچکی هستند که سن آن ها ۶ _ ۳ سال است ، این کودکان در برخورد اول با مطب و دندانپزشک واکنش هایی از جمله : گریه کردن ، لگد زدن ، فریاد زدن ، کوبیدن از خود نشان می دهند که ناشی از ترس و استرس است .
این کودکان باید از مقابل دیگر بیماران دور شوند تا به بقیه بیماران استرس وارد نشود . با این کودکان باید با ملایمت صحبت کرد تا آرام شوند سپس برای معالجه اقدام کنند .
رفتار بی اعتنا
این رفتار ها بیشتر در کودکان سنین دبستانی رخ می دهد ، این افراد بیشتر از جمله ی نمی خواهم ، دوست ندارم استفاده می کنند .
با این کودکان باید رفتار قاطعانه داشت ، این کودکان معمولا با پزشک همکاری نمی کنند .
کودک کم رو
اگر با این کودکان به طور صحیح برخورد نشود واکنش های بدتری از خود نشان می دهند که غیر قابل کنترل است .
این کودکان در پشت والدین مخفی می شوند و از آن ها جدا نمی شوند . این کودکان پس از چند جلسه درمان با پزشک همکاری می کنند و رفتار های مثبتی پیدا می کنند .
کودکان تحت فشار
این کودکان معالجه را قبول می کنند و با پزشک همکاری می کنند اما از صمیم قلب رضایتی به انجام این کار ندارند . این دسته از افراد هنگام صحبت کردن صدایشان می لرزد .
کودکان گریان
صدای گریه و فریاد این کودکان زیاد بلند نیست ، قابل کنترل است . این کودکان با وجود بی حسی موضعی از درد شکایت می کنند ، این کار کودک فقط برای جلوگیری از روند کاری پزشک است .
عالی